وقتی که برای اولین بار صدای تو را شنیدم، رنگ از رُخم پرید و بی اختیار دیده بر زمین افکندم و آن هنگام بود که دلهای ما با نگاهی خاموش از همدیگر سلام عشق را ربودند.
من نام تو را، در نگاه تو خواندم و بی آنکه از خودم چیزی پرسیده باشم. به خویش پاسخ گفتم که آری اوست، تندیس امید !!نظرات شما عزیزان:
تاريخ : ا نويسنده : ♥♥♥aysan♥♥♥ ا نظر بدهيد